Jan Dulles:
Suzanne neemt je mee
Naar een bankje aan het water
Duizend schepen gaan voorbij
En toch wordt 't maar niet later
En je weet dat zij niet vreemd is
Want daarom zit je naast haar
En ze geeft je pepermuntjes
Want ze geeft je graag iets tastbaars
En net als je haar wilt zeggen:
"Ik kan jou geen liefde geven"
Komt heel de stad tot leven
En hoor je meeuwen schreeuwen
Je hebt steeds van haar gehouden
En je wilt wel met haar meegaan
Samen naar de overkant
En je moet haar wel vertrouwen
Want ze houdt al jouw gedachten in haar hand

Herman van Veen:
En ze zegt:

En Jezus was een visser
Die het water zo vertrouwde
Dat Hij zomaar over zee liep
Omdat Hij had leren houden van
De golven en de branding
Waarin niemand kan verdrinken,
Hij zei: ' Als je blijft geloven,
Kan de zwaarste steen niet zinken'.
Maar de hemel ging pas open
Toen Zijn lichaam was gebroken
En hoe Hij heeft geleden,
Dat weet alleen die Visser aan 't kruis
En je wilt wel met Hem meegaan
Samen naar de overkant
En je moet Hem wel vertrouwen
Want Hij houdt al jouw gedachten in Zijn hand

Suzanne neemt je mee
Naar een bank aan het water
Je onthoudt waar ze naar kijkt
Als herinnering voor later
En het zonlicht lijkt wel honing
Waaraan kinderen zich te goed doen
En het grasveld ligt bezaaid met wat de
Mensen zoal weg doen
In de goot liggen de helden
Met een glimlach op de lippen
En de meeuwen in de lucht
Lijken net verdwaalde stippen
Als Suzanne je lachend aankijkt
En je wilt wel met haar meegaan
Samen naar de overkant
En je moet haar wel vertrouwen
Want ze houdt al jouw gedachten in haar hand