Ik zie het nog, fel oranje was de hemel
Want de zon ging langzaam onder aan de kin

Ik zie het nog, geligbruin was heel het grasveld
Droog en door na dagen, hitte zomerzon

Ik zie het nog, fel rood de rozenblaadjes
Van die een roos, die ik ooit eens kreeg van jou

Ik zie het nog, zo zwart was het moment
Jij was niet langer deel van wie ik ben

Ik maak een bos met bloemen
En nooit is er een herinnering gesleten
Ik heb ze in een vaas gezet
Ik keek en merkte toen ontzet
Er mist een kleur in mijn boeket
Die van jou ogen
Want die kleur ben ik vergeten..

Het liep allemaal zo anders
Zo anders dan je wou
Dat heeft je, vanaf toen, belet te leven
Alles wat je sindsdien deed overschaduwd door de rouw
Die als een ziekte aan je diepste ik, bleef kleven
En wat ons al die tijd verbond
Dat was die hele diepe wond
Die in een leven nooit de kans krijgt te genezen
Maar mam, dat is juist het gevaar
Als mensen lijken op elkaar
De angst dat iemand jou echt kent
Je ziel, je wezen

Het liep allemaal zo anders
Zo anders dan gepland
Zo aners dan je wou
Zo anders dan je dacht
Zo anders