Een vrouw, zoals jij
Moet niet zo gebonden zijn
Moet vandaag in Parijs en morgen in Londen zijn

Ik zou je het liefste in een doosje willen doen
En je bewaren, heel goed bewaren
Dan laat ik jou verzekeren voor anderhalf miljoen
En telkens zou ik eventjes het deksel open doen

De hemel is aldoor zo hinderlijk blauw
Waarom, wat heeft het voor zin

Hoe gaan die dingen, je hebt één vrouw
Het is heel simpel, je bent haar trouw
Maar op een ochtend, dan denk je hé
Mijn God nog toe, het zijn er twee

Oh wat een heerlijk leven
Leven onder druk
Altijd voortgedreven, oh wat groot geluk

Vluchten kan niet meer, ik zou niet weten waar
Schuilen kan nog wel, heel dicht bij elkjaar
Vluchten kan niet meer
Vluchten kan niet meer

Maar niet zeuren
Spring in de gracht
Of knip je haar af
Duw oude dametjes van het trottoir af
Maar zeer niet, zeur, zeur niet

't Is nooit te laat
Nooit nooit nooit te laat
Laat